Η Αυτοδιοίκηση απουσιάζει

Η συζήτηση για το νόημα των εκλογών του Νοεμβρίου ανάβει και οι πολιτικάντηδες εκφράζουν μεγαλόσχημα ρητά και αποφθέγματα. Ο Γιώργος λέει είναι Δημοψήφισμα για το ΠΑΣΟΚ. Ο Σαμαράς λέει δικάζεται το Μνημόνιο του ΠΑΣΟΚ και βεβαίως από διαφορετική σκοπιά ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ μιλούν για καταδίκη μιας αντιλαϊκής πολιτικής.
Κάπου εδώ όμως καλείται ο πολίτης να ψάξει για την ρημάδα την Αυτοδιοίκηση, για την οποία γίνονται οι εκλογές αυτές. Δεν ακούει λέξη από τα ΜΜΕ, από τα κόμματα, από τους υποψήφιους. Καμία συζήτηση δεν γίνεται για το θεσμό αυτόν που επηρεάζει με χίλιους τρόπους το κάθε μέρα του.
Πως σκέπτονται οι δημοτικές παρατάξεις να ασκήσουν διοίκηση; Θα λειτουργήσουν σοβαρά τα Δημοτικά Συμβούλια και τα άλλα θεσμικά όργανα; Θα έχουν πρόσβαση στην πληροφορία, θα έχουν δικαίωμα καταγραμμένης άποψης οι Δημότες; Τί θα γίνει με την διαφάνεια στον τρόπο λήψης αποφάσεων και στα οικονομικά; Θα έχουν λόγο ύπαρξης οι Δημοτικές και Τοπικές Κοινότητες; Πώς θα γίνει η οργάνωση των νέων Δήμων με τις νέες υπηρεσίες; Τί θα απογίνουν όλα αυτά τα κτίρια και οι υποδομές των παλιών Δήμων; Πως θα γίνονται οι προϋπολογισμοί; Θα είναι εικονικοί ή πραγματικοί; Ποιες προτεραιότητες τίθενται στις υποδομές, στον πολιτισμό, στην κοινωνική προστασία, στον αθλητισμό, στο περιβάλλον; Πως θα οργανωθούν οι νέες ΔΕΥΑ, οι Δημοτικές Κοινωφελείς Επιχειρήσεις και τα Νομικά Πρόσωπα; Θα υπάρξουν Δημοτικές συγκοινωνίες; Θα αναπτυχθούν ευρυζωνικά δίκτυα, θα εκδοθούν έντυπα επικοινωνίας; Θα υπάρξουν δίκτυα αρχαιολογικών χώρων και αναψυχής; Θα δοθεί προτεραιότητα στον πεζό, στο ποδήλατο, στο πράσινο και στην ανάπτυξη ανανεώσιμων μορφών ενέργειας;
Στην Πιερία τί θα γίνει με τον Όλυμπο, την παραλιακή τουριστική ζώνη, το κάμπινγκ ΕΟΤ της Σκοτίνας, τον Βιολογικό Ν. Πιερίας, το λιμάνι Αλυκών, τα ορεινά χωριά, τις ακρογιαλιές, τις οστρακοκαλλιέργειες, το νερό της Μόρνας, το χιονοδρομικό του Ελατοχωρίου, την αλιεία και τόσα άλλα;
Ο Δημότης βλέπει λοιπόν λαμπερούς υποψήφιους να δίνουν χιλιάδες χειραψίες τη μέρα, ακούει τα κόμματα να ρητορεύουν γενικά, αλλά για τα συγκεκριμένα και τα καθημερινά του τίποτα. Σιγή ιχθύος!
Ή μήπως δεν είναι απλά σιγή; Μήπως είναι ένα θλιβερό, μεγάλο, τραγικό έλλειμμα γνώσης και πρότασης;