Δευτέρα 26 Απριλίου 2010

Ο προοθούμενος χουλιγκανισμός και η επικίνδυνοι αρμόδιοι

Η ανακοίνωση της αστυνομίας έλεγε ότι στις Αφίδνες έγινε "εξονυχιστικός" έλεγχος των φιλάθλων και των λεωφορείων του Αρη που πήγαιναν στον τελικό Κυπέλου ποδοσφαίρου. Η νομοθεσία και τα εισητήρια στην πισω τους πλευρά γράφουν ότι γίνεται στην εισοδο του γηπέδου έλεγχος ταυτότητας και επικίνδυνων απαγορευμένων υλικών(αναπτήρες ,κερματα ,κροτίδες κλπ.)
Επειδή συμετείχα ,διαπίστωσα ότι κανένας έλεγχος δέν έγινε. Αν ήθελα μπορούσα άνετα να βάλω στο γήπεδο μέχρι και βαρύ οπλισμό. Στις Αφίδνες επίσης δέν έγινε κανένας απολύτως έλεγχος.Στο γήπεδο έμπαινε όποιος ήθελε και έκανε ότι ήθελε.
Η Σεκιούριτυ του Ενικού μας γηπέδου ήταν χούλιγκανς Παναθηναϊκοί και καμιά πενηνταριά κάφροι(κυρίως των "πρωταθλητών")κόντεψαν χωρίς έλεγχο και συλήψεις να βάλουν φωτιά τον αγώνα.
Ειναι προφανέστατο:Έτσι θέλουν το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό.Οι Διοικούντες της ΕΠΟ, της ΕΠΑΕ ,της Αστυνομίας και της πολιτικής ηγεσίας, επιλέγουν την προστασία, την ασυλία και την ενίσχυση του χουλιγκανισμού γιατί απλούστατα τους αρέσει. Γιατί απλούστατα είναι οι ίδιοι πιό επικίνδυνοι απο τα παιδιά αυτά που έχουν σκοπό τους τη βία και την κολομαγκιά.

Δευτέρα 19 Απριλίου 2010

Σκέψεις για την Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη

Σ’ αυτό το καθεστώς της περίπου οικονομικής και ψυχολογικής τρομοκρατίας που βιώνουμε στις μέρες μας, μπορεί να σκεφτεί κανείς αν υπάρχει Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, τι χαρακτήρα έχει, πως εκφράζεται, πως θα μπορούσε να ήταν.
Αυτό που έχουμε λοιπόν είναι μια συνεύρεση χωρών με ίδιο νόμισμα, δηλαδή με κοινή οικονομία, με ανοικτά σύνορα. Όταν μια χώρα παρεκκλίνει στους δημοσιονομικούς στόχους, το ενδιαφέρον εστιάζεται στο έλλειμμα του προϋπολογισμού, δηλαδή στο αν έχει δυνατότητα να πληρώνει τα χρέη. Μόλις ξεπεράσει αυτό το έλλειμμα κάποιο ποσοστό αρχίζει η ….επιτήρηση και η πίεση, για αύξηση εσόδων (φόρων) και μείωση εξόδων (μισθοί – συντάξεις). Η Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) θεωρεί ότι το κράτος αυτό δεν ήταν συνεπές στην συμφωνία σταθερότητας, ότι συμβάλλει έτσι στην ευρωπαϊκή οικονομική αποσταθεροποίηση (λόγω κοινού νομίσματος) και ότι πρέπει να υπάρξει τιμωρία (όχι στις ηγεσίες αλλά στους άμοιρους πολίτες).
Εσχάτως αποφασίστηκε πως όταν οι αγορές δανείζουν με πολύ μεγάλο επιτόκιο σ’ αυτήν την παρεκκλίνουσα χώρα, τότε μπορεί να ενεργοποιηθεί μηχανισμός «στήριξης», δανειοδότησης δηλαδή με χαμηλό επιτόκιο (αν συμφωνήσει βέβαια η Γερμανική βουλή). Ποιο είναι αυτό το επιτόκιο; 5%. Έντεχνα δεν λένε στον πολύ κόσμο διάφορα άλλα στοιχεία αυτού του ενδεχόμενου δανείου, όπως οι εγγυήσεις, οι κοινωνικοοικονομικοί όροι, ο χρόνος αποπληρωμής, το αν κεφαλαιοποιείται κατά έτος ο τόκος, διάφορα «έξοδα» δανείου κ.λπ. Αν υποθέσουμε πάντως ότι αυτά τα δάνεια είναι δεκαετούς διάρκειας και δεν ανατοκίζονται, τότε για 40 δις που μπορεί να πάρει η χώρα θα πληρώσει 50, δηλαδή για κάθε χρόνο 4 δις κεφάλαιο + 1 δις τόκοι = 5 δις. Αν είναι τετραετούς διάρκειας τα 40 δις θα 44 δηλαδή πληρωμή ετησίως 10 δις κεφάλαιο και 400 εκ τόκοι. Αν υπάρχει περίοδος χάριτος π.χ. (δύο χρόνια) τότε για κάθε χρόνο το ποσόν θα αυξάνεται κατά 2 δις, αφού η «χάρη» αφορά την δυνατότητα να μην πληρώνει κανείς πρόσκαιρα κι όχι πάγωμα τοκισμού. Κάνουν δηλαδή απλά μια σίγουρη και αποδοτική επένδυση των χρημάτων τους. Αξίζει πάντως να αναφέρουμε ότι όλη αυτή η εξοικονόμηση πόρων από δώρα, πάγωμα μισθών, συντάξεων κ.λπ. αποφέρει ετήσια πολύ λιγότερο από 1 δις.
Πως θα μπορούσε να είναι μια πραγματική αλληλεγγύη Ευρωπαϊκών χωρών; Πρώτα – πρώτα να είναι κατανοητό ότι έχουμε να κάνουμε με λαούς. Άρα σε κάθε δημοσιονομική παρέκκλιση να αναζητούνται οι αιτίες που είναι δύο βασικές: Η οικονομική κατάσταση της χώρας και η ανικανότητα της ηγεσίας. Να προτείνονται λοιπόν τρόποι οικονομικής ανάπτυξης και να καταλογίζονται ευθύνες στις ηγεσίες (π.χ. Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ). Να προασπίζεται απαρέγκλιτα το βιοτικό επίπεδο των πολιτών, των απλών ανθρώπων που θα πρέπει να συγκλίνουν Ευρωπαϊκά. Να υπάρχουν αποφάσεις μέσω Ευρωβουλής για διεύρυνση και λειτουργία θεσμών δημοκρατίας, διαφάνειας και εκσυγχρονισμού της δημόσιας διοίκησης. Να προβλέπεται μηχανισμός δανειοδότησης άτοκος ή με τόκο 1% με ευνοϊκούς όρους αποπληρωμής.
Θα μπορούσε να νοηθεί κάπως έτσι η Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη; Ναι με τρεις προϋποθέσεις: α) Να αλλάξουν οι Ευρωπαϊκές πολιτικές και συσχετισμοί. β) Να βλέπουν όλοι πρωτίστως τις ανάγκες των απλών ανθρώπων και γ) Να καταλογίζονται οι ευθύνες στους πραγματικούς ενόχους που σφυρίζουν αδιάφορα όταν μιλούμε για «ποιοι φταίνε», δηλαδή στις «δημοκρατικά εκλεγμένες» ηγεσίες. Και στη χώρα μας είναι γνωστοί αυτοί, με διεύθυνση και ονοματεπώνυμο.

Δευτέρα 12 Απριλίου 2010

Ημιυπαίθριος παλαιοκοματισμός

Ετσι έπεσε κι άλλος ένας μύθος.Οτι η Υπουργός Περιβάλλοντος Τίνα Μπιρμπίλη έχει ορθή και εναλακτική περιβαλλοντική λογική και πρακτική.Με την εξωφρενική ιστορία των ημιυπαιθρίων πέταξε τη μάσκα και απέδειξε περίτρανα τι εκπροσωπεί.
Με το νομοσχέδιο που ανακοίνωσε προχθές νομιμοποιεί για σαράντα χρόνια(όσο ζεί δηλ. ένα κτίριο κλασικό)καραμινάτες παρανομίες ημιυπαιθρίων κλπ.Κάνει δηλαδή ότι και ο Σουφλιάς με τον νόμο του που κατήργησε η Μπιρμπίλη.Τους λέει "αφού κάνατε την παρανομία εγώ θα σας τακτοποιήσω νομικά,ώστε να μήν έχετε προβλήματα".Μ' άλλα λόγια¨"Έλληνα πολίτη συνέχισε να παρανομείς,έδώ είμαι εγώ".Κι όλα αυτά για να εξασφαλίσει ψηφουλάκια επιτηδίων,και μερικά εκατομυριάκια πρόσκαιρα έσοδα.Ελπίζω βέβαια το Συμβούλιο της Επιρατίας να έχει τα κότσια να κάνει το αυτονόητο,να το απορρίψει ως αντισυνταγματικό.
Η Τίνα Μπιρμπίλη βροντοφώναξε τι εκπροσωπεί:Την παλιά,σκουριασμένη Ελλάδα της μίζας,της παρανομίας ,της περιβαλλοντικής υποβάθμισης.Ότι εκπροσωπεί δια της τριαντάχρονης πρακτικής του το κόμμα της.

Δευτέρα 5 Απριλίου 2010

(Μή)Κτύπημα στη βία

Αποφάσισαν λοιπόν να κτυπήσουν τη βία στα ποδοσφαιρικά γήπεδα,κι έκοψαν την επιχορήγηση του ΟΠΑΠ.Πρόκειται για ένα κονδύλιο που είναι προϊόν μιάς εμπορικής συμφωνίας μεταξύ ΟΠΑΠ και ΕΠΑΕ για την συμμετοχή των ομάδων στο στοίχημα.
Βέβαια το κτύπημα της βίας είναι απλό:Εφαρμογή του νόμου.Συλλήψεις δικαστήρια και επιβολή των προβλεπόμενων ποινών.Δέν το κάνουν όμως γιατι θέλουν την εύνοια των αλητικών παραγοντίσκων που υποκινούν τη βία.Δέν το κάνουν γιατί θέλουν την ψήφο των κάφρων.Δέν το κάνουν γιατί θέλουν τον αθλητισμό άμεσα συνδεδεμένο με τη βία ,την νοθεία και το ντόπιγκ.Δέν το κάνουν γιατί έμαθαν έτσι να λειτουργούν πολιτικά:Να εφαρμόζουν την όποια νομοθεσία ανάλογα με την περίπτωση και το συμφερον τους.
Και στο φινάλε υπάρχει κι ένα απλό ερώτημα:Τί φταίει ο Εργοτέλης π.χ. που δέν δημιούργησε ποτέ πρόβλημα;Γιατί δέν ξεκινούν απο τους πραγματικούς πρωταίτιους,τους μεγάλους,δηλαδή τους Ολυμπιακό,ΠΑΟ,ΑΕΚ;