Καλοκαίρι 2035

Είμαι εβδομήντα πέντε χρονών και κάθομαι στην πολυθρόνα με τον ανεμιστήρα δίπλα, προσπαθώντας να διαβάσω. Κάνει αφόρητη ζέστη και στο μπαλκόνι φυσάει ελάχιστα, αφού το έχω περιτυλίξει με κουνουπιέρα. Αν αποπειραθώ να κάτσω έξω στον κήπο τα κουνούπια θα με κάνουν «κόσκινο». Η εταιρία που ανέλαβε την καταπολέμηση έβγαλε και φέτος ανακοίνωση που λέει πόσο πετυχημένο είναι το πρόγραμμα, αλλά οι «δυσμενείς συνθήκες» με τις βροχές του Μαϊου κ.λπ., κ.λπ. Φέτος το 2035 στο Αιγίνιο είχαμε μια πολύ άσχημη εξέλιξη. Τον Ιανουάριο οι μεγάλες βροχές του χειμώνα πλημμύρησαν σχεδόν όλο τον κάμπο, αφού τα αντιπλημμυρικά αυλάκια έχουν αντίθετη κλίση (για να αρδεύουν και όχι για να αποστραγγίζουν). Τι να αρδεύσουν όμως τώρα; Μόνο καλάμια έχει ο κάμπος. Πήγα προχθές στον «όρμο Μεθώνης». Απορώ γιατί τον λένε «όρμο» ακόμη. Οι προσχώσεις γέμισαν τον κόλπο και η θάλασσα φαίνεται πλέον κάπου μακριά. Το λιμανάκι που κατασκευάστηκε το 2008 στέκει στην στεριά χωρίς θάλασσα, χωρίς βάρκες, χωρίς καΐκια. Δεν λειτουργεί πλέον κανένα ταβερνάκι. Μόνο σ’ ένα καφενείο κάθονταν κάποιοι συνομήλικοί μου, κοίταζαν και θυμόντουσαν. Το Δημοτικό ραδιόφωνο το ακούω ελάχιστα. Το πρωί είχε ανακοίνωση για τους λαθρουλοτόμους. Τα δάση στην περιοχή μειώθηκαν 80% εξ αιτίας τους. Ο Δήμαρχος υποσχέθηκε ότι θα γίνει έρευνα και θα υπάρξουν κυρώσεις. Είπε κι άλλα βέβαια. Για την ανακύκλωση που δεν λειτουργεί, για το αρδευτικό που θα γίνει, για τις αποχετεύσεις, για τα αρχαία, για τις αθλητικές εγκαταστάσεις, για το Πολιτιστικό Κέντρο Αιγινίου που είναι από το 1990 στα μπετά, για το λιμάνι των Αλυκών, για το μουσείο Μακρυγιάλου κ.λπ, κ.λπ Από το 2000 μέχρι σήμερα τα ίδια και τα ίδια. Και όλοι κλείνουν λέγοντας «υπομονή να περάσουν οι δύσκολες εποχές». Θα πάω μέσα να ξαπλώσω και να κοιμηθώ πάλι με σκέψεις. Πώς πέρασαν τα χρόνια, γιατί δεν άλλαξε τίποτα, γιατί χειροτερεύουν όλα, πόσο φταίμε εμείς για όλα αυτά…..