Μια εξαίρετη εξαίρεση

Παίρνω τηλέφωνο στην πολεοδομία κάποιου Δήμου. - Παρακαλώ; - Γειά σας, Πολεοδομία Δήμου (τάδε); - Ναι. - Θα ήθελα να μου πείτε πότε μπορώ να έρθω για να αναζητήσω μια οικοδομική άδεια, γνωρίζοντας κατά προσέγγιση δεκαετίας το έτος έκδοσης, το όνομα ιδιοκτήτη και τον οικισμό του. - Όποτε θέλετε ελάτε. Όμως αν μου πείτε τα στοιχεία, μπορώ να ψάξω και να σας πάρω τηλέφωνο για να σας ενημερώσω. - …..!!! - Ναι μ’ ακούτε; - Σας άκουσα. Μιλάτε σοβαρά ή αστειεύεστε; - Γιατί να αστειευτώ; Σοβαρά μιλάω. - Εντάξει, σας λέω τα στοιχεία…….. Σε 10 λεπτά χτυπάει το τηλέφωνο, μου λέει ότι βρήκε την οικοδομική άδεια και του λέω: «Ευχαριστώ μπορώ να περάσω να πάρω αντίγραφο οικ. Αδείας και σχεδίων;» Μου λέει ότι θα βγάλει αυτός θεωρημένα αντίγραφα και όποτε θέλω 7:30π.μ. – 3:00μ.μ. να περάσω να τα πάρω. Την άλλη μέρα πέρασα. Τα έγραφα και τα σχέδια μου ήταν έτοιμα με μια συμπληρωμένη αίτηση που απλώς υπέγραψα. Ο υπάλληλος ήταν ένας νέος άνθρωπος περίπου 30-35 χρονών, ευγενικός, χαμογελαστός, σ’ ένα γραφείο με γλάστρες που δεν μύριζε τσιγαρίλα, με όμορφες αφίσες τοπίων και ζωγραφικής και με ένα παλιό κομπιούτερ που περνούσε το ηλεκτρονικό αρχείο οικ. Αδειών. Όταν τον ρώτησα πως γίνεται και υπάρχει αυτή η ασυνήθης εξυπηρέτηση μου απάντησε με απορία: «Αυτή είναι η δουλειά μου, η εξυπηρέτηση αυτή είναι η αυτονόητη υποχρέωσή μου». Ήθελα να τον ρωτήσω κι άλλα, να συζητήσουμε γενικότερα, όμως με ευγένεια μου έδωσε να καταλάβω ότι είχε δουλειά. Έφυγα λοιπόν σχεδόν αποσβολωμένος, χαρούμενος και θλιμμένος ταυτόχρονα. Χαρούμενος για την εξαίρεση που συνάντησα, θλιμμένος γι’ αυτό που όλοι ζούμε στο σύνολο σχεδόν της δημόσιας διοίκησης. Θέλω πολύ να αναφέρω το ποια είναι αυτή η πολεοδομία. Όμως δεν θα το κάνω για να μην την «πατήσει» ο υπάλληλος αυτός που «χαλάει την πιάτσα» και που «ατύπως εξυπηρετεί υπερβολικά με υπηρεσίες που δεν προβλέπονται από τον κώδικα». Όσοι θέλετε όμως ας με ρωτήσετε. Θα σα το πω εμπιστευτικά….