Θρησκευτικά: Τα απομεινάρια του μεσαίωνα

Θεωρητικά ζούμε σε μια εποχή και σε μια χώρα που ο καθένας έχει ή δεν έχει (ή έχει όποιες θέλει) θρησκευτικές πεποιθήσεις χωρίς διαχωρισμούς, δεσμεύσεις και υποχρεώσεις. Αυτό βέβαια απέχει ιδιαίτερα από το να γίνει πράξη στο δημόσιο βίο, από τη στιγμή μάλιστα που τυπικά και ουσιαστικά δεν υπάρχει διαχωρισμός εκκλησίας – κράτους.
Η καθυστερημένη και αυταρχική λογική λοιπόν της υπεροχής του θεοσεβούμενου, του εκκλησιαζόμενου, του «πιστού» έναντι του μη θρησκευόμενου έχει και θα έχει για καιρό όπως φαίνεται ισχυρή πρόσβαση στην κοινωνία. Και το σημερινό κράτος βέβαια φροντίζει να τροφοδοτεί αυτήν την ξεπερασμένη λογική με πολλούς τρόπους. Κάθε μέρα γραβατωμένοι υπουργοί και πρωθυπουργοί φιλάνε εικόνες και χέρια και προσκυνάνε αμύθητης αξίας πολυτελή άμφια και συναφή ιερά σκεύη, παράγοντας έτσι πρότυπα συμπεριφοράς, προτείνοντας αξίες ζωής χωρίς ανθρωπιστικό περιεχόμενο. Έτσι λοιπόν επιχειρούν καθημερινά να αποπροσανατολίσουν την όποια συζήτηση για την αξιολόγηση των ανθρώπων από την καθημερινή συμπεριφορά τους (εντιμότητα – συνέπεια – ηθικές αρχές) στον υποκριτικό καθωσπρεπισμό του βαθιά θρησκευόμενου, του συχνά σταυροκοπούμενου και του διαρκώς φοβούμενου την «οργή του Θεού» ανθρώπου.
Η παρέμβαση όμως του κράτους στον τομέα αυτόν γίνεται απολύτως εξοργιστική όταν την δούμε στην παιδεία. Ακόμη λοιπόν υπάρχουν θρησκευτικά υπό τον τύπο του κατηχητικού και όχι με μορφή φιλοσοφίας. Τα βιβλία του Δημοτικού μιλούν για απαραίτητη προϋπόθεση την ένταξη στην εκκλησία αν κάποιος θέλει να γίνει πετυχημένος και καλός άνθρωπος.
Σήμερα που έχουν εξηγηθεί τα πάντα (δημιουργία του σύμπαντος, καταγωγή του ανθρώπου κ.λ.π.) με επιστημονικό και απόλυτα αδιαμφισβήτητο τρόπο, το κράτος μέσω των θρησκευτικών επιμένει ότι…. η γη είναι επίπεδη. Αντί να προτείνει στα παιδιά να σκέπτονται, να ψάχνουν, να αμφισβητούν, τους λέει να πιστεύουν χωρίς να ρωτούν και να φοβούνται επίγειους και ουράνιους «πατέρες». Αντί να καταδεικνύει την αξία της ζωής με τις ηθικές αρχές του ανθρωπισμού, τους ζητά να ψάχνουν την «σωτηρία» (από τι;) μέσω της τυφλής και άκριτης «πίστης».
Ο Μεσαίωνας λοιπόν στη χώρα μας σε κάποιους τομείς κρατάει ακόμα. Ελπίζουμε απλά να μην επανέλθει η ιερά εξέταση.

06 – 12 – 2007