Ο Μύθος της μη πρότασης

Ένα από τα βασικά επιχειρήματα που χρησιμοποιεί ο δικομματισμός για την επιβίωσή του είναι το ότι έχουν «δυνατότητα άσκησης εξουσίας», και απέναντι στην αριστερά το ότι «δεν έχει πρόταση». Σ’ αυτήν την αντίληψη έχει βοηθήσει βέβαια σε κάποιο βαθμό και η ίδια η αριστερά με την σαφή άρνηση συνεργασίας σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας, αλλά η εξέταση αυτής της δυνατότητας με την δεδομένη πρακτική Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ είναι μια άλλη συζήτηση, μια άλλη ιστορία.
Η αλήθεια είναι ότι ο μύθος της «μη πρότασης της αριστεράς» τους βολεύει. Όμως δεν έχει σχέση με την αλήθεια. Η αριστερά – και εννοώ την προγραμματική αριστερά με κύρια συνιστώσα της τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ – έχει πρόταση πλήρη, αφορά τα πάντα και προπαντός είναι εφικτή. Το αποδεικνύει διαρκώς με την κριτική της, με τις εναλλακτικές προτάσεις, με την διαρκή επαφή της με την κοινωνία, την εκφράζει στην βουλή, στους χώρους δουλειάς, στα ΜΜΕ, (όχι στην TV γιατί αυτής δεν της ενδιαφέρει η πρόταση, αλλά ασχολείται μόνο με παραθυρομαλώματα), στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και σε κάθε χώρο διαβούλευσης που παίρνει μέρος. Μπορούμε μάλιστα να αναφέρουμε συνοπτικά κάποια στοιχεία σε βασικούς τομείς:
Εκλογικά συστήματα: Απλή αναλογική παντού ως έκφραση δικαιοσύνης – ισοτιμίας ψήφου πολιτών και ανάγκης δημοκρατικής συνεργασίας των κοινωνικών τάσεων.
Τοπική Αυτοδιοίκηση: Ενίσχυση αρμοδιοτήτων – πόρων, αιρετή και όχι διορισμένη διοίκηση περιφερειών.
Εισοδηματική πολιτική: Θέσπιση ελάχιστων αμοιβών αξιοπρεπούς επιβίωσης στην εργασία στην ανεργία στην σύνταξη και προτεραιότητα στην αντιμετώπιση της φτώχειας.
Κοινωνική Ασφάλιση: Κατατέθηκε πρόσφατα ολοκληρωμένο σχέδιο βιωσιμότητας συστήματος με πηγές χρηματοδότησης, χωρίς μείωση συντάξεων και χωρίς αύξηση ορίων ηλικίας.
Αγροτική παραγωγή: Επανασχεδιασμός καλλιεργειών, μητρώο αγροτών, έμφαση στην πιστοποίηση και την βιοκαλλιέργεια, προστασία αγροτικού εισοδήματος, σοβαρή λειτουργία σχετικών υπηρεσιών που βρίσκονται εν υπνώσει
Περιβάλλον: Κτηματολόγιο, δασολόγιο, πλήρης υποχρεωτική ανακύκλωση απορριμμάτων, δραστική μείωση εκπομπών CO2, αποχετεύσεις – βιολογικοί καθαρισμοί παντού, Υπηρεσίες περιβάλλοντος με στελέχωση και ρόλο, εξοικονόμηση ενέργειας, ανάπτυξη εναλλακτικών πηγών ενέργειας, σύγχρονα χωροταξικά σχέδια, σοβαρή αντιμετώπιση της αυθαίρετης δόμησης, όχι στην τροποποίηση του αρ. 24 του Συντάγματος (για τα δάση).
Εξοπλισμοί: Δραστική μείωση δαπανών.
Μετανάστες: Ανθρώπινη, φιλική, οργανωμένη αντιμετώπιση μεταναστών.
Υγεία: Στελέχωση – εκσυγχρονισμός ΕΣΥ, αντιμετώπιση του χρηματισμού ιατρών, πλήρης Δημόσια Δωρεάν υγεία σε όλους.
Παιδεία: Υποδομές, έγκαιρα στελέχωση – βιβλία κάθε έτους στα σχολεία, κατάργηση συνεντεύξεων στην αξιολόγηση Δ/ντών – προϊσταμένων – Σχ. Συμβούλων, αύξηση δαπανών, όχι στην αλλαγή του Αρ. 14 του Συντάγματος, Δημόσια Δωρεάν Παιδεία για όλους, άνοιγμα πανεπιστημίων για όλους.
Δημόσια Διοίκηση: Επαναοργάνωσή της, αξιοκρατία – αντικειμενικότητα και όχι κομματισμός στην τοποθέτηση προϊσταμένων – διευθυντών, επιμόρφωση, ευελιξία, αντίληψη εξυπηρέτησης του πολίτη.
Προσλήψεις: Όλες με ΑΣΕΠ και αντικειμενικά κριτήρια και κατάργηση του ρόλου των κάθε ειδών παραγόντων (βουλευτές κ.λ.π.).
Βουλή: Νέος κανονισμός λειτουργίας με διευρυμένη δυνατότητα προτάσεων – ελέγχου από όλους, περιορισμός του βουλευτή στο νομοθετικό – ελεγκτικό του έργο.
Ευρωπαϊκή Ένωση: Διεύρυνση κοινών θεσμών (περισσότερη «Ευρώπη» παντού), προώθηση δημοκρατικής – κοινωνικής αντίληψης, προστασία περιβάλλοντος, σύγκλιση βιοτικού επιπέδου, γενναία περιφερειακή πολιτική, διαρκής βελτίωση δημοκρατικής λειτουργίας των οργάνων διοίκησης και ελέγχου.
Εξωτερική πολιτική: Φιλία με κάθε γείτονα χώρα, ενιαία Κύπρος, ονομασία Σκοπίων με σύνθετη ονομασία, ΟΗΕ με διευρυμένες αρμοδιότητες παντού και μοναδικός υπεύθυνος στην αντιμετώπιση κρίσεων στην κατάκτηση δημοκρατικών ελευθεριών και στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των λαών του πλανήτη.
Είναι λοιπόν αυτά στοιχεία θέσεων της αριστεράς σε βασικούς τομείς. Δεν είναι αοριστίες αλλά έχουν σαφήνεια και εφικτότητα. Στοχεύουν σε μια δίκαιη, δημοκρατική κοινωνία με κέντρο τον απλό πολίτη και τις ανάγκες του. Προϋποθέτουν πολιτική θέληση για ευρύ πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων που θα έχει βέβαια στάδια, αλλά θα έχει καθαρούς προσανατολισμούς και στόχους. Σε μια τέτοια πορεία ο κίνδυνος της αλλοτρίωσης θα υπάρχει πάντα αλλά η εγγύηση για την αποφυγή της δεν μπορεί να είναι άλλη από την ίδια την δυναμική της αριστεράς και της κοινωνίας.
Έχει λοιπόν και πρόταση και μέθοδο η αριστερά. Για την υλοποίησή της ζητείται αύξηση των ποσοστών της, βελτίωση των συσχετισμών υπέρ της. Μέχρι τότε Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ παρά την αδυναμία τους ακόμη και να διοικήσουν ακόμη και να διαχειριστούν στοιχειωδώς (βλέπε φωτιές δασών, χάλι δημόσιας διοίκησης, κατάντια δημόσιας υγείας κ.λ.π.) θα ισχυρίζονται ότι μόνον αυτοί ξέρουν και μπορούν.

07 – 11 – 2007